Świece sojowe – co warto wiedzieć?

Świece z wosku pszczelego drogie były zawsze, nawet wtedy, gdy były jedynym dostępnym produktem. Dlatego wymyślono świece dla ludzi uboższych, które wykorzystywały łój i tłuszcz zwierzęcy. Sytuacja zmieniła się dopiero pod koniec XIX w., kiedy wynaleziono świece z parafiny – pochodnej ropy naftowej.

Niestety świece parafinowe mają dużo minusów. Właściwie poza ceną, która jest niska w porównaniu z innymi rodzajami świec, świece parafinowe nie posiadają większych zalet.

Podczas spalania się parafiny, do atmosfery uwolnionych zostaje wiele szkodliwych dla zdrowia ludzkiego substancji. Substancje te w równie szkodliwym stopniu zagrażają zwierzętom domowym i atmosferze ziemskiej. Warto wspomnieć chociaż benzen i toluen, które uwalniane do otoczenia, według badań naukowców, wykazują działanie rakotwórcze.

Następną kwestią jest pojawianie się dymu oraz brzydkiego zapachu podczas spalania świecy parafinowej. W zamkniętym, nie wietrzonym pomieszczeniu gromadzi się podczas palenia świecy parafinowej, obok dymu, dużo dwutlenku węgla. Po kilku godzinach przebywania w takim pomieszczeniu i wdychania oparów, z pewnością może rozboleć głowa.

Dlaczego warto używać świec sojowych?

Opisane wyżej naturalne właściwości wosku sojowego sprawiają, że nie zawiera on żadnych toksyn i nie uwalnia do otoczenia podczas spalania żadnych rakotwórczych substancji.

Jest produktem na tyle bezpiecznym, że może być stosowany w obecności osób chorych na alergię czy nawet astmę. Także w obecności dzieci.

Jego temperatura spalania jest niższa niż parafiny. Wosk sojowy topi się dłużej, dlatego świece sojowe posiadają do dwóch razy dłuższy czas palenia w porównaniu ze świecami parafinowymi. Uwalniają do otoczenia tylko znikome ilości dwutlenku węgla i palą się praktycznie bez powstawania dymu.

Gdy wosk ze świecy nakapie i pobrudzi miejsce w pobliżu świecy sojowej, wystarczy zmyć go wodą z mydłem.

Soja należy do roślin bobowatych. Dojrzałe nasiona łuskane są ze strąków, a następnie rozgniata się je na płatki. Z tak przygotowanej soi wyciskany zostaje olej.

Ten następnie poddawany jest procesowi utwardzania czyli hydrogenizacji. Hydrogenizacja odpowiada za przekształcenie niektórych kwasów tłuszczowych nienasyconych w nasycone.

Sprawia to, że olej w temperaturze pokojowej zmienia swój stan skupienia z ciekłego na stały, ponieważ temperatura topnienia zostaje podwyższona. W ten sposób otrzymywany jest wosk sojowy – tworzywo na świece sojowe.

Dodatkowym walorem wosku sojowego jest jego właściwość, która odpowiada za to, że jest on pozbawiony zapachu. Sprawia to, że doskonale nadaje się on do tworzenia zapachowych świec sojowych, ponieważ w pełni oddaje zamierzony przez producenta aromat, nie barwiąc go dodatkowymi nutami zapachowymi.